Das sexuelle leben des Immanuel Kant

Éditeur: Reclam / Leipzig (2001)

Jean-Baptiste Botul

Herausgegeben und aus dem Französischen übersetzt von Dieter Redlich und Angelika Rüther. Immanuel Kant gilt als Prototyp des knochentrockenen Philosophen, dessen mönchische Lebensweise schon seine Zeitgenossen erheiterte. Nichtsdestoweniger - Mitte unseres Jahrhunderts emigriert eine Gemeinde glühender Kant-Anhänger aus Königsberg nach Paraguay, um dort ungestört als wahrer Kantianer zu leben. Nur - das strenge Kopieren der keuschen, schrulligen Lebensweise des Meisters gefährdet den biologischen Fortbestand der Kolonie; es droht das natürliche Ende von Neu-Königsberg. Abhilfe verschafft der Kant-Kenner Jean-Baptiste Botul (1896-1945), der die bislang verborgen gebliebenen erotischen und libidinösen Züge im Werk Immanuel Kants offen legt. Diese Darstellung über Sittlichkeit und Sinnlichkeit, Erhabenheit und Sexualität fördern einige exemplarische Merkwürdigkeiten über das Verhältnis von Philosophie und Praxis zutage.

La vida sexual de Immanuel Kant

Jean-Baptiste Botul
Con un esayo de Alexandra Makonwiak
Traducción: José Francisco Megías

Éditeur: Arena Libros (2004)

«Confundir apariencia y fenómeno es cometer una falta, escribió Kant en la Crítica de la razón pura. ¿Qué vendría a hacer aquí el concepto de falta sino a confirmar que la teoría del conocimiento es inseparable de una conducta de la razón? Ser culpable de metafísica es peor que errar; constituye una falta. Y hay falta porque hay deseo: deseamos ver la cosa tal como es. Esta pulsión (Trieb), esta manera de levantarle la falda a la Realidad es una obsesión del filósofo. La crítica constituye una terapia desarrollada por el doctor Kant para embridar —ya que no hay posibilidad de erradicar— este anhelo de voyeur. El filósofo kantiano es un peculiar cliente de burdel: paga por la cosa, pero se abstiene de tocar. Si la mayor parte de los filósofos se mantuvo en la soltería fue por testimoniar que el fin último de la humanidad no es reproducirse. No somos perros ni paramecios; no somos conejos. La filosofía es la constatación de que existe una manera no sexual de perpetuarse; las herencias filosóficas ignoran los genes. Ahora toca describir los extraordinarios medios por los que se reproducen los filósofos. No penetran, se retiran, y esta retirada tiene un nombre: melancolía. Surge así un cuerpo colectivo que desafía al tiempo. Pertenecientes a semejante linaje, los filósofos se reproducen entre ellos sin sexo, por complicados medios denominados, filiación, agregación o amistad.» Jean-Baptiste Botul

Η σεξουαλική ζωή του Καντ

Jean-Baptiste Botul
επιμέλεια: Frédéric Pagès
μετάφραση: Ιωάννα Αβραμίδου
επιμέλεια: Αρετή Μπουκάλα

Éditeur: Νεφέλη (2012)

Το κείμενο που παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, συγκαταλέγεται στα όψιμα έργα του Ζαν-Μπατίστ Μποτύλ, της περιόδου εκείνης μετά το 1937 για την οποία τελικά γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Πρόκειται για έναν κύκλο οκτώ ομιλιών τις οποίες εκφώνησε ο Μποτύλ στην Παραγουάη τον Μάιο του 1946, πιθανώς από τις 10 έως τις 15, ένα χρόνο πριν από το θάνατό του. Το κοινό του Μποτύλ αποτελούνταν αποκλειστικά από Γερμανούς μετανάστες, θαυμαστές του Καντ, που ζούσαν με τον τρόπο του φιλοσόφου από το Καίνιγκσμπεργκ. Οι περισσότεροι προέρχονταν από αυτή την πόλη, την οποία εγκατέλειψαν σ' έναν κατακλυσμό πυρός και σιδήρου το 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός κατέλαβε την πρωτεύουσα της πρώην Ανατολικής Πρωσίας, που αργότερα ονομάστηκε Καλίνινγκραντ.
"Άγγιξα ένα γίγαντα της σκέψης, ο οποίος κλυδωνίστηκε και με συνέθλιψε με όλο του το βάρος", έλεγε με παράπονο ο Μποτύλ στο φίλο του Φερνάντ Β. σε επιστολή, στην οποία για να τον πείσει για τη σπουδαιότητα των ερευνών του έγραφε: "Για μένα, η σεξουαλική ζωή του Καντ είναι από τα σοβαρότερα θέματα της δυτικής μεταφυσικής". Στην αλληλογραφία του με τον ίδιο, λίγα χρόνια αργότερα εξομολογούνταν ότι "η σεξουαλικότητα του Καντ είναι η βασιλική οδός που οδηγεί στη γνώση του καντιανισμού" και ότι αυτή η προσέγγιση του επέτρεψε να διαβάσει την "Κριτική του καθαρού Λόγου" σαν "δράμα και αυτοβιογραφία". Τη νέα αυτή ανάγνωση που ανατρέπει την οπτική μας για τον καντιανισμό, είναι λυπηρό που το πανεπιστήμιο δεν την υιοθέτησε σαν μια μεγάλη περίπτωση προς μελέτη, εξορίζοντας τον Μποτύλ σε μια περιφρονητική σιωπή, την οποία οφείλουμε σήμερα να σπάσουμε. Όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία που αφορά τη λατρεία του μποτυλισμού στη σύγχρονη φιλοσοφία.
Η μεγαλοφυής ικανότητα θεωρητικής και τολμηρής ανάλυσης του Μποτύλ είναι ολοφάνερη. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι οι μεγαλύτερες προσωπικότητες απαθανατίστηκαν με τη μορφή αστέρων που θα ακτινοβολούν αιωνίως. Χάρη στον Μποτύλ, το ίδιο συνέβη και με το φιλόσοφο από το Καίνιγκσμπεργκ, σε βαθμό που μετά την ανάγνωση της "Σεξουαλικής ζωής" πρέπει να φανταστούμε τον καντιανό αστέρα όχι με τη μορφή ενός ήλιου αλλά μιας τρομακτικής μαύρης τρύπας.

La vita sessuale di Kant

Jean-Baptiste Botul
Traduttore: E. Schiano di Pepe

Éditeur: Il Nuovo Melangolo (2011)

"Spesso i moralisti predicano la castità ma praticano i piaceri della carne. Kant fa il contrario. Predica l'esercizio dei piaceri ma in pratica si astiene, si trattiene e si contiene. Che uomo straordinario! Il desiderio voyeurista del sapere perennemente insoddisfatto è ciò che stimolava i saggi del secolo scorso, i quali giocavano volentieri a fare gli asceti della loro vita professionale: nessuna donna nello studio o all'università, niente sesso, soltanto Verità! Conosciamo bene il rovescio di tale ascetismo: il bordello." (Jean-Baptiste Botul)

Het seksuele leven van Kant

Jean-Baptiste Botul
Overige betrokkenen: Chris Doude van Troostwĳk
Vertaald door: Chris Doude van Troostwijk

Éditeur: Agora (2004)

Kant werd door zijn aanbidders en biografen altijd afgeschilderd als een man die leefde in volkomen kuisheid. Hij bleef ongetrouwd en had geen minnares. Echte filosofen horen, omwille van hun filosofische werken, ook niet gehuwd te zijn, volgens Kant. In dit boek toont de Franse filosoof Jean-Baptiste Botul aan dat Kant wel degelijk oog had voor het vrouwelijk schoon. Hij koos er echter voor om, als een soort monnik van de geest, teruggetrokken te leven omdat hij getrouwd was met de Rede.

Życie seksualne Immanuela Kanta

Jean-Baptiste Botul
tłum. Maryna Ochab

Éditeur: Słowo/Obraz Terytoria (2002)

Autor w cyklu pięciu wykładów zanalizował życie seksualne myśliciela z Królewca. Chciałbym wam udowodnić mówi J.-B.Botul że w tej pielęgnowanej banalności z wyboru jest coś nierozłącznego z filozofią Kanta i z filozofią w ogóle. Wyjaśnię wam, dlaczego celibat nie jest bynajmniej jakąś przygodną kwestią, lecz należy do tej samej istoty filozofii.

Viata sexuala a lui Immanuel Kant

Jean-Baptiste Botul
traducere de Valentin Dumitrescu

Éditeur: Humanitas (2002)

De-a lungul intregii sale vieti, Jean–Baptiste Botul s-a conformat cu strictete atitudinii socratice in filozofie, nepublicand nici o pagina scrisa. Cunoscut doar de un cerc restrans de admiratori, el a exercitat totusi in cultura franceza o influenta nici azi cunoscuta in toata adancimea ei. O idee despre cum trebuie sa fi aparut Botul in ochii contemporanilor sai e oferita chiar de ciclul de „cozerii“ tinute in 1946 si reunite in acest volum. Ele sunt dedicate de autor unei probleme aparent lipsite de orice relevanta filozofica. Aparent doar, fiindca, aidoma lui Socrate, Botul stia sa gaseasca sensurile adanci ale celor mai umile lucruri. Publicul in fata caruia a vorbit, alcatuit din emigranti germani traind in colonia Nueva Konigsberg din Paraguay, vorbeste de la sine despre provocarea pe care Botul a aruncat-o intotdeauna mediilor academice. Astazi, la peste cinci decenii de la moartea sa, Jean–Baptiste Botul apare ca un precursor inspirat al multor curente din miscarea de idei contemporana.

Nietzsche e o demonio do meio-dia

Jean-Baptiste Botul
tradutor: Procopio Abreu

Éditeur: Companhia de Freud (2006)

Em 5 de janeiro de 1937, em Neuilly, Jean-Baptiste Botul pega em seu táxi uma jovem cliente menor que lhe ordena: Cours Désir. Endereço equívoco perfeito! A noite que vão passar juntos em paris valerá a Botul comparecer diante do tribunal profissional dos taxistas parisienses. Em sua defesa, Botul se compara a Nietzsche, vítima do demônio do meio-dia, trágico apaixonado por Lou Andréas-Salomé. O relato que faz do encontro atesta que o Super-homem não vale muita coisa diante da Super-mulher. Pois Lou, no termos de Botul, era mais que uma mulher. Parente de Lilith e de Lolita, ela encarna um demônio mutante, moderno, o da sexualidade fêmea. Milagrosamente transcrito, este genial discurso de defesa confirma que Botul, esse desconhecido pensador, foi o maior filósofo de tradição oral do século XX.